Την πρώτη εβδομάδα του Απριλίου 2015, ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια Jerry Brown έκανε υποχρεωτική την εξοικονόμηση νερού στην ταλαιπωρημένη από την ξηρασία Καλιφόρνια. “Ως κάτοικοι της Καλιφόρνια, πρέπει να ενωθούμε και να εξοικονομήσουμε νερό με κάθε δυνατό τρόπο”, μας λέει ο ίδιος.
Εάν όμως συνεχιστεί η τετραετής ξηρασία, η εξοικονόμηση νερού δεν θα είναι αρκετή και σίγουρα δεν θα λύσει το πρόβλημα.
Σε όλη την Καλιφόρνια, οι τοποκές κοινότητες εξετάζουν όλες τις περιπτώσεις για να αποφύγουν να ξεμείνουν από νερό. Μερικές, όπως οι η παράκτια πόλη της Σάντα Μπάρμπαρα, κοιτούν στο παρελθόν για λίγο έμπνευση.
Αυτή μπορεί να είναι η χειρότερη καταγεγραμμένη ξηρασία στην ιστορία της Καλιφόρνια, δεν είναι όμως η μεγαλύτερη. Η τελευταία ξηρασία ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και διήρκησε 7 χρόνια.
Η Sheila Lodge ήταν η δήμαρχος της Σάντα Μπάρμπαρα εκείνη την εποχή: “Δεν ξέρεις ότι περνάς μία ξηρασία μέχρι που περνούν τα χρόνια και λες Ωχ, αυτό είναι σοβαρό!”.
Για να αντιμετωπίσουν την ξηρασία τότε, το δημοτικό συμβούλιο της Σάντα Μπάρμπαρα απαγόρευσε το πότισμα του γκαζόν και προσέλαβε αστυνομία νερού για να είναι βέβαιοι ότι τηρούνται οι νέοι κανόνες. Μερικοί κάτοικοι έβαψαν το καφέ γκαζόν τους πράσινο.
Εν τω μεταξύ, μας λέει η Lodge, έπρεπε να κάνουμε κάτι για να βρούμε άλλες πηγές νερού. Οι τοπικοί αξιωματούχοι έλαβαν υπόψιν τους και απέρριψαν διάφορες λύσεις, μία εκ των οποίων ήταν η προμήθεια νερού από τον Καναδά – το εγκατέλειψαν όμως γιατί ήταν πολύ ακριβό.
Μία άλλη πρόταση ήταν να σύρουν ένα ολόκληρο παγόβουνο από την Αλάσκα. “Κανείς δεν μπορούσε να μας πει πώς να διοχετεύαμε το νερό από το παγόβουνο στο σύστημα ύδρευσης των πόλεων” ανακαλεί η πρώην δήμαρχος.
Αφαλάτωση Νερού με Εργοστάσιο Μετατροπής Θαλασσινού Νερού σε Πόσιμο
Στο τέλος, αποφάσισαν να κατασκευάσουν ένα εργοστάσιο αφαλάτωσης για να μετατρέπουν το θαλασσινό νερό σε πόσιμο. Καθώς όμως το εργοστάσιο κόστους 35 εκατομυρίων δολαρίων ολοκληρωνόταν το 1991, έντονες βροχές γνωστές ως March Miracle (το θαύμα το Μαρτίου), το κατέστησαν μη απαραίτητο.
“Είχαμε πάνω από 30 ίντσες νερού βροχής σε ένα μήνα” ανακαλεί η πρώην δήμαρχος και “αυτό είναι διπλάσιο από όσο παίρναμε σε έναν ολόκληρο χρόνο σε φυσιολογικές συνθήκες. Οπότε ξεκινήσαμε να νιώθουμε ασφαλείς”.
Το εργσοτάσιο δούλεψε για 6 εβοδμάδες, ίσα ίσα για να βεβαιωθούν ότι δουλεύει. Μετά έκλεισε και όλοι το ξέχασαν. Μέχρι τώρα.
Η Σάντα Μπάρμπαρα ανοίγει πάλι το εργοστάσιο και ο Joshua Haggmark, ο διαχειριστής πγών νερού είναι υπεύθυνος για να το θέσει ξανά σε λειτουργία. Έχει πολλή δουλειά μπροστά του.
Μπαίνοντας κανείς στο δωμάτιο ελέγχου και βλέποντας τους τεράστιους υπολογιστές με την ελάχιστη μνήμη – καθώς και τις δισκέτες – νιώθει σαν να γύρισε το χρόνο στο 1992.
Η είσοδος νερού, όπου το νερό του ωκεανού εισέρχεται στους σωλήνες για να πάει στο εργοστάσιο, είναι περίπου μισό μίλι από την ακτή. Μόλις το νερό πάει στο εργοστάσιο περνάει από στρώσεις χαλικιού και άμμου. Μόλις καθαριστεί από τις βρωμιές πηγαίνει στις μεμβράνες της αντίστροφης όσμωσης όπου αφαιρείται το αλάτι από το νερό.
2 γαλόνια νερού εισέρχονται, ένα γαλόνι καθαρού νερού εξέρχεται. Το νερό που περισσεύει έχει πολύ αλάτι και ανακατεύεται με το απόβλητο νερό της πόλης όπου διαχέεται στη θάλασσα σε απόσταση 30 μιλίων από την ακτή.
Αυτό το νερό απασχολεί ιδιαίτερα τους οικολόγους καθώς όλο και περισσότερες πόλεις της Καλιφόρνια ξεκίνησαν να κατασκευάζουν εργοστάσιο αφαλάτωσης θαλασσινού νερού. Η μεγαλύτερη ανησυχία είναι ότι είναι ακριβό, ενεργειακά κοστοβόρο και έχει πολλά αρνητικά αποτελέσματα τόσο κατά την είσοδο του νερού όσο και κατά την έξοδο. Κυρίως επηρεάζει την θαλάσσια ζωή.
Οι πηγές ενέργειας για να δουλέψει το εργοστάσιο δεν είναι φιλικές προς το περιβάλλον γιαυτό και οι υπεύθυνοι ξεκίνησαν να χρησιμοποιούν ολοένα και περισσότερες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας για να τρέξει το εργοστάσιο.
Η αποτελεσματικότητα του κόστους είναι πολύ σημαντική καθώς η αφαλάστωση είναι πολύ ακριβή. Για να τεθεί σε λειτουργία αυτό το εργσοτάσιο, θα αυξηθεί το κόστος ανά κάτοικο κατά 20 δολάρια το μήνα, ξεκινώντας από αυτόν τον Ιούλιο – παρόλο που το εργοστάσιο δεν θα τεθεί σε λειτουργία μέχρι και το 2016.
Αρκετοί αναφέρουν ότι πριν μπουν χρήματα για την κατασκευή και λειτουργία τέτοιων εργοστασίων αφαλάτωσης νερού που μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες για το περιβάλλον, το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει είναι η εξοικονόμηση νερού σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Κάποιοι όμως επιμένουν ότι η εξοικονόμηση νερού δεν είναι αρκετή. Η ξηρασία είναι τόσο έντονη και Η Καλιφόρνια χρησιμοποιούσε πολύ νερό άσκοπα και για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Να θυμάστε να εξοικονομείτε νερό σε όποια πόλη ή χώρα βρίσκεστε και να χρησιμοποιείτε φίλτρα νερού που είναι οικολογικά. Πρέπει να μάθουμε όλοι να σεβόμαστε αυτό το πολύτιμο αγαθό.
Σχετικοί σύνδεσμοι:
Λίγα λόγια για τον αρθρογράφο
Ο Γιώργος Μαργιώλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και είναι απόφοιτος του ΑΤΕΙ Εμπορίας και Διαφήμισης. Μιλάει άριστα την αγγλική γλώσσα και (όχι τόσο άριστα) την γερμανική.
Έχει εκτελέσει καθήκοντα Project Manager στο τμήμα Μάρκετινγκ της Avery Dennison – Fastener Division στην Αγγλία. Εκεί, το βασικό του project ήταν να επαναπροωθήσει τα προϊόντα της εταιρίας σε νέες εφαρμογές ώστε να είναι πιο φιλικά προς το περιβάλλον. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο ο κόσμος ήταν πιο εξοικειωμένος με τα φίλτρα νερού, του γεννήθηκε η αγάπη για τα φίλτρα νερού που είναι φιλικά προς το περιβάλλον, μειώνουν τη χρήση πλαστικών εμφιαλωμένων μπουκαλιών και βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των ανθρώπων.
Από το 2008 και μετά, έχει δημοσιεύσει πάνω από 300 άρθρα μοναδικού εκπαιδευτικού και ενημερωτικού περιεχομένου πάνω στα φίλτρα νερού και τις νέες τεχνολογίες επεξεργασίας νερού.
Κατά καιρούς, πανεπιστήμια και διδακτορικοί φοιτητές ζητούν να χρησιμοποιήσουν τα άρθρα του Γιώργου Μαργιώλου στις εργασίες τους λόγω της ποιότητας και μοναδικότητας τους.
Πίνακας περιεχομένων