Σήμερα, περίπου 2.8 δις άνθρωποι αντιμετωπίζουν σοβαρές ελλείψεις νερού και σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, αυτό το νούμερο πρόκειται να αυξηθεί μέχρι το μισό του παγκόσμιου πληθυσμού μέχρι το 2030. Ο Οργανισμός Τροφίμων και Καλλιεργειών των Ηνωμένων Εθνών αναφέρει ότι το 40% της παγκόσμιας τροφής βασίζεται στην άρδευση, που αποτελεί το 70% παγκοσμίως του φρέσκου νερού. Είναι λογικό οι αγρότες να στρέφονται σε νέες και παλιές τεχνολογίες για να μπορούν να διαχειριστούν καλύτερα το νερό.
Το παλιό επιχειρηματικό μότο “Αν δεν μπορείς να το μετρήσεις δεν μπορείς να το διαχειριστείς” έχει εφαρμογή στη χρήση του νερού. Στα περισσότερα μέρη του κόσμου όμως δεν μετριέται η ποσότητα του νερού που διανέμεται από τα ποτάμια ή που αντλείται από το έδαφος για να χρησιμοποιηθεί στα σπαρτά. Μέχρι πρόσφατα δεν υπήρχε ρύθμιση ούτε στα νερά της Καλιφόρνια, ΗΠΑ.
Αυτό βέβαια, είναι περισσότερο πολιτικό παρά τεχνολογικό πρόβλημα. Οι αισθητήρες και η τεχνολογία που μετράει το νερό είναι είτε πολύ νέα είτε πολύ ακριβή. Επίσης, οι αγρότες βλέπουν τα υπόγεια ύδατα ως μέρος της ιδιοκτησίας τους, οπότε δεν τους δημιουργείται η ανάγκη να το μετρήσουν. Με την ξηρασία όμως και την πτώση του υδροφόρου ορίζοντα, κάποιοι έχουν αρχίσει να αναγνωρίζουν ότι η ορθότερη διαχείριση του νερού και η παρακολούθησή του θα βοηθήσει ώστε να να συνεχίσει να ρέει μία φθίνουσα πηγή.
Μία τεχνολογική εταιρία στην Αμερική δημιούργησε ένα σύστημα ελέγχου και διαχείρισης του νερού που χρησιμοποιεί ηχητικούς αισθητήρες για να καθορίσει το επίπεδο νερού σε ένα πηγάδι, χωρίς να ακουμπά το νερό. Οι αισθητήρες αυτοί μεταδίδουν τα δεδομένα στη σελίδα της εταιρίας, από όπου οι πελάτες μπορούν να συνδεθούν στους λογαριασμούς τους και να παρακολουθήσουν ζωντανά το επίπεδο νερού σε διάφορα σημεία: όταν αντλούν νερού, μετά τη βροχή και άλλες παραμέτρους.
Μην πετάς – μην ζητάς
Το πρώτο μέρος από όπου πρέπει να εξοικονομήσουμε νερό είναι το δίκτυο διανομής του. Το έχουμε αναφέρει αρκετά και σε άλλα άρθρα της σελίδας μας. Μέχρι και το 60% του νερού που αντλούμε για άρδευση χάνεται μέσω των διαρροών που υπάρχουν στο δίκτυο διανομής. Ακόμα ένα πρόβλημα είναι η “αρδευτική πλημμύρα” – η πιο συχνή μέθοδος άρδευσης παγκοσμίως.
Το πότισμα με τη μέθοδο της “πλημμύρας” είναι το πιο διαδεδομένο παγκοσμίως.
Περίπου το μισό νερό που χρησιμοποιείται με αυτήν την τεχνική ποτίσματος χάνεται και δεν απορροφάται από τα σπαρτά. Ανταυτού χάνεται υπογείως, παίρνοντας μαζί του λιπάσματα, παρασιτοκτόνα και καλλιεργήσιμη γη που μολύνουν τα νερά όλου του κόσμου. Αυτό προκαλεί “νεκρές ζώνες”, περιοχές δηλαδή όπου συγκεντρώνονται μεγάλες ποσότητες παρασιτοκτόνων με αποτέλεσμα τη δημιουργία άλγεων που με τη σειρά τους απορροφούν όλο το οξυγόνο από το νερό κάτι που σκοτώνει τις υπόλοιπες μορφές ζωής. Η “άρδευση με πλημμύρα” είναι κοινή πρακτική γιατί είναι φθηνή. Σε απάντηση όμως στις εξαντλούμενες πηγές νερού, κάποιοι αγρότες κάνουν την αλλαγή σε πιο αποτελεσματικές υπόγειες αρδευτικές μεθόδους ή σε μικρο-ποτιστήρια ακριβείας που αφήνουν μικρές ποσότητες νερού ακριβώς πάνω στις ρίζες των σπαρτών. Αυτά τα συστήματα βοηθούν τους παραγωγούς να κερδίσουν περισσότερα χρήματα αφού μπορούν να σχεδιάσουν καλύτερα και να φυτέψουν σε μεγαλύτερες εκτάσεις χρησιμοποιώντας λιγότερο νερό.
Το κόστος ενός τέτοιου συστήματος ποτίσματος ακριβείας είναι τσουχτερό, περίπου 500 με 1000 δολάρια για κάθε εκτάριο. Παρόλο που αυτή η επένδυση κάνει απόσβεση σε λίγα χρόνια, λόγω της εξοικονόμησης νερού, αρκετοί αγρότες δεν έχουν τα χρήματα ή την πίστωση για να την κάνουν. Μία εταιρία στο Ισραήλ, ανακάλυψε μία νέα τεχνολογία που είναι αρκετά φθηνότερη και αρκετά αποτελεσματική.
Τα ειδικά αυτά δοχεία παγιδεύουν την υγρασία και ποτίζουν το νερό ακριβώς στις ρίζες των σπαρτών.
Κατασκεύασε ειδικά δοχεία που παγιδεύουν τη δρονιά και την προωθούν στα σπαρτά και στα φυτά. Διαθέτουν επίσης ειδικό εξοπλισμό που αποθηκεύουν τον αέρα από κάτω τους, μονώνοντας τα σπαρτά από τις εξαιρετικές θερμοκρασίες και “συλλαμβάνουν” την υγρασία που εξατμίζεται από τη γη για να δημιουργήσουν ένα ιδανικό υγρό περιβάλλον γύρω απ΄οτις ρίζες. Εμποδίζουν επίσης τα αγριόχορτα που ανταγωνίζονται με τα σπαρτά για φρέσκο νερό. Κάθε τέτοιο δοχείο κοστίζει από 3 έως 5 δολλάρια. Τα δοχεία αυτά μπορούν να μειώσουν το νερό κατά 50%. Μπορούν ακόμη να μειώσουν τη χρήση λιπάσματος κατά 30% καθώς το δοχείο πετάει το λίπασμα ακριβώς πάνω στις ρίζες των σπαρτών. Παρόλο που τα δοχεία αυτά είναι πλαστικά, αντέχουν για 10 χρόνια και είναι πλήρως ανακυκλώσιμα.
Πάνω στην ώρα
Άλλος ένας τρόπος για να εξοικονομήσουμε αρδευτικό νερό είναι να μην ποτίζουμε όταν πρόκειται να βρέξει ή όταν το έδαφος είναι ακόμα υγρό. Μία πληθώρα συστημάτων νέας τεχνολογίας χρησιμοποιούν μετεωρολογικούς σταθμούς και εργαλεία ελέγχου υγρασίας εδάφους που στέλνουν δεδομένα μέσω ραδιοκυμάτων στον υπολογιστή ή στο κινητό του παραγωγού. Κάποιες τεχνολογίες μπορούν να ανοίγουν και να κλείνουν αυτόματα το πότισμα σύμφωνα με αυτά τα δεδομένα.
Ανακύκλωση νερού
Σε αρκετές χώρες χρησιμοποιούν τα αστικά λύματα που επεξεργάζονται με ειδικά φίλτρα νερού και διανέμονται στις βιομηχανίες και στην άρδευση των καλλιεργειών. Υπάρχουν ακόμη κάποιες τεχνολογίες που επεξεργάζονται την κοπριά των ζώων για να παράγουν νερό και θρεπτικά συστατικά. Έτσι τα σπαρτά χρειάζονται λιγότερο λίπασμα.
Θα σας κρατάμε ενήμερους σχετικά με όλες τις τελευταίες τεχνολογικές εφαρμογές που βοηθούν στην εξοικονόμηση του νερού, του πολυτιμότερου αγαθού.
Λίγα λόγια για τον αρθρογράφο
Ο Γιώργος Μαργιώλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και είναι απόφοιτος του ΑΤΕΙ Εμπορίας και Διαφήμισης. Μιλάει άριστα την αγγλική γλώσσα και (όχι τόσο άριστα) την γερμανική.
Έχει εκτελέσει καθήκοντα Project Manager στο τμήμα Μάρκετινγκ της Avery Dennison – Fastener Division στην Αγγλία. Εκεί, το βασικό του project ήταν να επαναπροωθήσει τα προϊόντα της εταιρίας σε νέες εφαρμογές ώστε να είναι πιο φιλικά προς το περιβάλλον. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο ο κόσμος ήταν πιο εξοικειωμένος με τα φίλτρα νερού, του γεννήθηκε η αγάπη για τα φίλτρα νερού που είναι φιλικά προς το περιβάλλον, μειώνουν τη χρήση πλαστικών εμφιαλωμένων μπουκαλιών και βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των ανθρώπων.
Από το 2008 και μετά, έχει δημοσιεύσει πάνω από 300 άρθρα μοναδικού εκπαιδευτικού και ενημερωτικού περιεχομένου πάνω στα φίλτρα νερού και τις νέες τεχνολογίες επεξεργασίας νερού.
Κατά καιρούς, πανεπιστήμια και διδακτορικοί φοιτητές ζητούν να χρησιμοποιήσουν τα άρθρα του Γιώργου Μαργιώλου στις εργασίες τους λόγω της ποιότητας και μοναδικότητας τους.
Πίνακας περιεχομένων